Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Syjonu (Notre Dame de Sion; NDS) jest katolickim zgromadzeniem zakonnym założonym w Paryżu, w 1843 r.

Założyciel zgromadzenia, O. Teodor Ratisbonne (1802-1884), pochodził z żydowskiej rodziny zamieszkałej w Strasbourgu.
Po długich filozoficznych i teologicznych poszukiwaniach, odkrywa osobę Jezusa Chrystusa i przyjmuje święcenia kapłańskie, by podjąć następnie różnorodną pracę duszpasterską w Paryżu. Lektura Pisma Świętego naprowadza go na prawdę, że miłość Boga do swojego ludu, Izraela, wciąż trwa, że jest nieodwołalna.

20 stycznia 1842 roku w Rzymie, jego młodszy brat Alfons-Maria Ratisbonne, przeżył objawienie Matki Bożej. Później będzie opisywać to wydarzenie mówiąc: „Widziałem światło a w tym świetle jasność”. Poruszony tym wydarzeniem Teodor Ratisbonne zakłada w 1843 roku Zgromadzenie Notre Dame de Sion. Nazwa Zakonu odwołuje się do Matki Bożej, gdyż jest Ona inspiratorką jego powstania. To Ona także w pełni uobecnia wiarę i nadzieję swojego narodu.

Dla braci Ratisbonne jest Maryją z Syjonu – biblijnej nazwy Jerozolimy-miasta Pokoju, czasów eschatologicznych, do którego wszyscy zdążamy. Jest ono miastem, w którym mają się spotkać Izrael i wszystkie  narody ziemi.

„Miasto Święte, które oświeci chwała Boga, gdzie narody chodzić będą w Jego światłości”(Nostra Aetate).

Zgromadzenie zostało oficjalnie zatwierdzone przez Ojca Świętego w 1863 roku.

Początki istnienia Zakonu naznaczone są prawdziwie rewolucyjną – jak na owe czasy – ideą prowadzenia ośrodków edukacyjnych w środowiskach kulturowo i religijnie zróżnicowanych.

Jego biblijna duchowość zakłada zgłębianie słowa Bożego i jego interpretację, również w świetle żydowskiej Tradycji. Na szczególną uwagę w historii zgromadzenia zasługuje jego stosunek do Narodu Żydowskiego od momentu założenia do czasów współczesnych. W zasadniczej inspiracji da się stwierdzić ciągłość, a w konkretnych ukierunkowaniach apostolskich – radykalną zmianę.

W 1850 r. Założyciel tłumaczył siostrom, że do nich należy „kochać naród Izraela” a ich powołaniem jest „przyspieszyć wypełnienie się czasów mesjańskich przyrzeczonych Izraelowi”.
Obietnice te to: zgromadzenie wszystkich narodów w Jerozolimie (por. Iz 2, 2) oraz pełnia zbawienia dla dzieci Izraela (por. Rz 11).

Choć O.Ratisbonne nie mówił o nawracaniu Żydów, to w misyjnym kontekście XIX-wiecznego Kościoła wydawało się, że wypełnienie obietnic może zrealizować się jedynie przez zwiększenie liczby indywidualnych nawróceń na chrześcijaństwo.

Przełom w apostolstwie zgromadzenia przyniosła II wojna światowa z zagładą Żydów, ruch ekumeniczny, odnowa studiów biblijnych, powstanie państwa Izrael.

Zbrodnia ludobójstwa, dokonana podczas II wojny światowej na narodzie żydowskim, oraz ogłoszenie soborowej deklaracji „Nostra Aetate” skłoniły zakon do głębszego i odważniejszego odczytania wezwania zawartego w jego Konstytucjach, wedle których ma ono:

„...świadczyć w Kościele i w świecie o wiernej miłości Boga do Narodu Żydowskiego i o Jego wierności obietnicom objawionym patriarchom i prorokom Izraela dla całej ludzkości”

(Konstytucje Zgromadzenia, nr 2).

Zgromadzenie jeszcze większy nacisk położyło na dogłębne poznanie Tradycji Żydowskiej i Judaizmu. Siostry rozpoczęły więc specjalistyczne studia biblijne i judaistyczne.

Stopniowo we wszystkich niemal krajach, gdzie istnieją wspólnoty, zostały otwarte chrześcijańskie ośrodki informacji i dokumentacji dotyczącej judaizmu.

Czasy dzisiejsze postawiły siostrom Matki Bożej Syjonu nowe wyzwania, zmieniające ich styl apostolstwa. Obecnie żyją one w małych wspólnotach, starają się być jak najbliżej codziennych ludzkich problemów, rozumieć zagubienie współczesnych ludzi, ich trudności związane z wiarą, przebaczeniem, uznaniem odmienności innych.

Dziś Siostry Matki Bożej z Syjonu pracują głownie nad wykorzenianiem skutków antysemityzmu oraz umocnieniem wiary chrześcijańskiej przez zgłębianie Biblii.

Podejmują też działalność na rzecz osób doświadczających dyskryminacji rasowej, religijnej i socjalnej.

W styczniu 2002 r. Europejski Kongres Żydów uhonorował zgromadzenie „Menorą pokoju”, nagrodą przyznawaną „pionierom dialogu żydowsko-katolickiego w Europie”.

Dom Generalny Zgromadzenia od 1964 r. znajduje się w Rzymie.

Siostry pracują w 23 krajach świata na pięciu kontynentach. Obok wspólnot apostolskich, w roku 1926 powstała gałąź kontemplacyjna:

• Pustelnia- „La Solitude”

• Zgromadzenie męskie: Braci Matki Bożej z Syjonu (Religieux Notre Dame de Sion), powołano do życia w Paryżu, w 1855 r.

• Istnieją również grupy osób świeckich – Stowarzyszenia, w kilku krajach na świecie, które pragną żyć charyzmatem rodziny zakonnej Matki Bożej z Syjonu.