20 stycznia 1842 roku, w rzymskiej bazylice  Sant’Andrea della Fratte, stała się rzecz niezwykła. Młodemu, niewierzącemu, Alphonse Ratisbonne, pochodzącemu z żydowskiej rodziny ze Strasbourga, ukazała się Najświętsza Maryja Panna. Alphonse, który później przyjął imię o.Marie-Alphonse, opisując to wydarzenie powiedział:

 

” Widziałem światło a w tym świetle jasność. Nic mi nie powiedziała, ale wszystko zrozumiałem.”

 

Ojciec Maria, tak nazywany w Zgromadzeniu Zakonnym Notre Dame de Sion, które w 1843 roku założył wraz ze swoim starszym bratem Theodore Ratisbonne, rozpoznał Maryję Niepokalaną, taką jaka była wybita na cudownym medaliku z objawień św. Katarzyny Laboure z 27 listopada 1830 r.

Wiemy też, że przed wydarzeniem objawienia, Ratisbonne nosił medalik oraz własnoręcznie przepisał modlitwę św. Bernarda, prosiła go o to w zabawie, córeczka przyjaciół u których bawił w Rzymie.

Modlitwa św. Bernarda :

Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo,
że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego,
kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa,
Ciebie o przyczynę prosi.

O Panie, uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju,
abym siał miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
światło tam, gdzie panuje mrok;
radość tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abym mógł,
nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
nie tyle szukać miłości, co kochać;
albowiem dając, otrzymujemy;
wybaczając, zyskujemy przebaczenie,
a umierając, rodzimy się do wiecznego życia.
Przez Chrystusa Pana naszego.
Amen. 

Lord, make me an instrument of your peace;
where there is hatred, let me sow love;
where there is injury, pardon;
where there is conflict, healing
where there is error, truth
where there is doubt, faith;
where there is despair, hope;
where there is darkness, light;
and where there is sadness, joy.
Lord, grant that I may not so much seek
to be consoled as to console;
to be understood, as to understand;
to be loved, as to love;
for it is in giving that we receive,
it is in pardoning that we are pardoned,
and it is in dying that we are born to eternal life. Amen.

Herr, mach mich zu einem Werkzeug deines Friedens,
dass ich liebe, wo man hasst;
dass ich verzeihe, wo man beleidigt;
dass ich verbinde, wo Streit ist;
dass ich die Wahrheit sage, wo Irrtum ist;
dass ich den Glauben bringe, wo Zweifel droht;
dass ich Hoffnung wecke, wo Verzweiflung quält;
dass ich Licht entzünde, wo Finsternis regiert;
dass ich Freude bringe, wo der Kummer wohnt.
Herr, lass mich trachten,
nicht, dass ich getröstet werde, sondern dass ich tröste;
nicht, dass ich verstanden werde, sondern dass ich verstehe;
nicht, dass ich geliebt werde, sondern dass ich liebe.
Denn wer sich hingibt, der empfängt;
wer sich selbst vergisst, der findet;
wer verzeiht, dem wird verziehen;
und wer stirbt, der erwacht zum ewigen Leben. Amen.