Zapraszamy do obejrzenia filmu o jego historii :

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Syjonu (Notre Dame de Sion; NDS) jest katolickim zgromadzeniem zakonnym założonym w Paryżu, w 1843 r.

Założyciel zgromadzenia, O. Teodor Ratisbonne (1802-1884), pochodził z żydowskiej rodziny zamieszkałej w Strasbourgu.
Po długich filozoficznych i teologicznych poszukiwaniach, odkrywa osobę Jezusa Chrystusa i przyjmuje święcenia kapłańskie, by podjąć następnie różnorodną pracę duszpasterską w Paryżu. Lektura Pisma Świętego naprowadza go na prawdę, że miłość Boga do swojego ludu, Izraela, wciąż trwa, że jest nieodwołalna.

20 stycznia 1842 roku w Rzymie, jego młodszy brat Alfons-Maria Ratisbonne, przeżył objawienie Matki Bożej. Później będzie opisywać to wydarzenie mówiąc: „Widziałem światło a w tym świetle jasność”. Poruszony tym wydarzeniem Teodor Ratisbonne zakłada w 1843 roku Zgromadzenie Notre Dame de Sion. Nazwa Zakonu odwołuje się do Matki Bożej, gdyż jest Ona inspiratorką jego powstania. To Ona także w pełni uobecnia wiarę i nadzieję swojego narodu.

Dla braci Ratisbonne jest Maryją z Syjonu – biblijnej nazwy Jerozolimy-miasta Pokoju, czasów eschatologicznych, do którego wszyscy zdążamy. Jest ono miastem, w którym mają się spotkać Izrael i wszystkie  narody ziemi.

„Miasto Święte, które oświeci chwała Boga, gdzie narody chodzić będą w Jego światłości”(Nostra Aetate).

Zgromadzenie zostało oficjalnie zatwierdzone przez Ojca Świętego w 1863 roku.

Początki istnienia Zakonu naznaczone są prawdziwie rewolucyjną – jak na owe czasy – ideą prowadzenia ośrodków edukacyjnych w środowiskach kulturowo i religijnie zróżnicowanych.

Jego biblijna duchowość zakłada zgłębianie słowa Bożego i jego interpretację, również w świetle żydowskiej Tradycji. Na szczególną uwagę w historii zgromadzenia zasługuje jego stosunek do Narodu Żydowskiego od momentu założenia do czasów współczesnych. W zasadniczej inspiracji da się stwierdzić ciągłość, a w konkretnych ukierunkowaniach apostolskich – radykalną zmianę.

W 1850 r. Założyciel tłumaczył siostrom, że do nich należy „kochać naród Izraela” a ich powołaniem jest „przyspieszyć wypełnienie się czasów mesjańskich przyrzeczonych Izraelowi”.
Obietnice te to: zgromadzenie wszystkich narodów w Jerozolimie (por. Iz 2, 2) oraz pełnia zbawienia dla dzieci Izraela (por. Rz 11).

Choć O.Ratisbonne nie mówił o nawracaniu Żydów, to w misyjnym kontekście XIX-wiecznego Kościoła wydawało się, że wypełnienie obietnic może zrealizować się jedynie przez zwiększenie liczby indywidualnych nawróceń na chrześcijaństwo.

Przełom w apostolstwie zgromadzenia przyniosła II wojna światowa z zagładą Żydów, ruch ekumeniczny, odnowa studiów biblijnych, powstanie państwa Izrael.

Zbrodnia ludobójstwa, dokonana podczas II wojny światowej na narodzie żydowskim, oraz ogłoszenie soborowej deklaracji „Nostra Aetate” skłoniły zakon do głębszego i odważniejszego odczytania wezwania zawartego w jego Konstytucjach, wedle których ma ono:

„...świadczyć w Kościele i w świecie o wiernej miłości Boga do Narodu Żydowskiego i o Jego wierności obietnicom objawionym patriarchom i prorokom Izraela dla całej ludzkości”

(Konstytucje Zgromadzenia, nr 2).

Zgromadzenie jeszcze większy nacisk położyło na dogłębne poznanie Tradycji Żydowskiej i Judaizmu. Siostry rozpoczęły więc specjalistyczne studia biblijne i judaistyczne.

Stopniowo we wszystkich niemal krajach, gdzie istnieją wspólnoty, zostały otwarte chrześcijańskie ośrodki informacji i dokumentacji dotyczącej judaizmu.

Czasy dzisiejsze postawiły siostrom Matki Bożej Syjonu nowe wyzwania, zmieniające ich styl apostolstwa. Obecnie żyją one w małych wspólnotach, starają się być jak najbliżej codziennych ludzkich problemów, rozumieć zagubienie współczesnych ludzi, ich trudności związane z wiarą, przebaczeniem, uznaniem odmienności innych.

Dziś Siostry Matki Bożej z Syjonu pracują głownie nad wykorzenianiem skutków antysemityzmu oraz umocnieniem wiary chrześcijańskiej przez zgłębianie Biblii.

Podejmują też działalność na rzecz osób doświadczających dyskryminacji rasowej, religijnej i socjalnej.

W styczniu 2002 r. Europejski Kongres Żydów uhonorował zgromadzenie „Menorą pokoju”, nagrodą przyznawaną „pionierom dialogu żydowsko-katolickiego w Europie”.

Dom Generalny Zgromadzenia od 1964 r. znajduje się w Rzymie.

Siostry pracują w 23 krajach świata na pięciu kontynentach. Obok wspólnot apostolskich, w roku 1926 powstała gałąź kontemplacyjna:

• Pustelnia- „La Solitude”

• Zgromadzenie męskie: Braci Matki Bożej z Syjonu (Religieux Notre Dame de Sion), powołano do życia w Paryżu, w 1855 r.

• Istnieją również grupy osób świeckich – Stowarzyszenia, w kilku krajach na świecie, które pragną żyć charyzmatem rodziny zakonnej Matki Bożej z Syjonu.

Nasze symbole

Siostry, zgromadzone na Kapitule Generalnej w 1981 roku, po refleksji nad potrzebą odnowienia symboli zgromadzenia, wybrały dwa znaki, które najlepiej oddają myśl ich założyciela, Ojca Teodora Ratisbonne, a są nimi:

Symbol chrystologiczny to prosty „chwalebny” krzyż, który podejmuje teologię Soboru Watykańskiego II-go oraz Kościoła pierwszych wieków, z napisem „NDS” wskazującym nazwę Zgromadzenia.

Krzyż, który obecnie nosimy, wykonany został w Lyonie. Pan Daniel Barnas, artysta specjalizujący się w sztuce religijnej, po dokładnym zapoznaniu się z duchowością naszego Zgromadzenia stworzył dzieło, którego wszystkie elementy mają dla nas wymiar symboliczny:

* krzyż, który jest zagłębiony w srebrze, symbolizuje wewnętrzny charakter i misterium Bożych obietnic, które się dopiero wypełnią. Wiemy, że „nadejdzie dzień, kiedy wszystkie narody jednym sercem uwielbią Pana”, lecz pozostaje tajemnicą wiary, kiedy i jak to nastąpi;
* ramiona krzyża, tak jak w krzyżu orientalnym, są tej samej długości. Wyrażone zostaje w ten sposób pragnienie otwarcia się na wszystkie narody Wschodu i Zachodu, na Żydów i na wszystkich innych;
* krzyż bez Chrystusa Ukrzyżowanego wskazuje na centralne misterium naszej wiary, na misterium Śmierci i Zmartwychwstania;
* u dołu krzyża widzimy wgłębienie przypominające dwie stopy: to symbol człowieka „powstającego”, zbawionego;
* krzyż wpisany jest w okrąg, symbol pełni;

* otwór: przez niego przechodzi ogniwo łańcuszka, które łączy nas z Chrystusem. Ojciec Teodor Ratisbonne pragnął byśmy były mocno „związane” z Chrystusem; Ogniwa łańcuszka symbolizują każdą z sióstr. Połączone ze sobą stanowią jedną całość zjednoczoną z Chrystusem.
* na rewersie krzyża znajduje się monogram „NDS”:  to oficjalna, francuska nazwa Zgromadzenia, Notre Dame de Sion.

Symbol maryjny znajduje się na obrączkach noszonych przez siostry, które są symbolami przymierza biblijnego i osobistego z Bogiem, wygrawerowane są biblijne słowa: „IN SION FIRMATA SUM”, które Kościół przypisuje Maryi. 

„Utwierdzona zostałam na Syjonie”  (Syr 24,10)